Een geslaagde confrontatie…
Over mezelf is niet veel te vertellen, vermoed ik. Misschien wel wat excentriek, ben en blijf gewoon mezelf, en bezit een sterke persoonlijkheid. Op een naar mijn mening, veel te late leeftijd, totaal onverwacht in contact gekomen met een geweldige hobby, oude tractoren. Anderen ervaren dit geluk van bij de geboorte, ik heb dit pas leren leren in 1998 bij de firma Luyckx in eigen gemeente Brecht. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat zoiets bestond. Men stelt mij zo vaak de vraag hoe het allemaal begonnen is. Zie hier het antwoord... Op een dag gingen we op uitnodiging een bezoekje brengen bij het alom gekende bedrijf Luyckx tijdens een Open-Deur, en ik werd daar als het ware voor het feit gezet, overdonderd ik was, van een rij mooi geparkeerde oude tractoren. Helemaal in extase vanaf de aller eerste seconde, zei ik onmiddellijk : dit ga ik ook doen! Mijn echtgenoot verklaarde me spontaan voor gek! Al dadelijk in gesprek gekomen met de verantwoordelijke persoon, en ik werd op deze manier maar al te vlug naar de vele Oldtimertractorentreffens uitgenodigd. Een nieuwe wereld was voor mij open gegaan, niets vermoedend dat dit mijn leven totaal zou veranderen... Van het een kwam het ander en een jaar later was mijn eerste tractor, een MAN Ackerdiesel een feit. Negen jaar later was ik eigenares van mijn tweede tractor, een kanjer van een Landini… Als dame op een tractor zitten vinden naar verluid nog steeds vele mensen een echte bezienswaardigheid, waardoor nog telkens weer, een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Het is toch zo zalig, met een oude tractor rondtrekken, zelfs nu na 24 mooie jaren lijkt het enthousiasme nog niet geblust, integendeel… Grappige anekdote is wel dat mijn dochter, trouwens uitvinder van de bijnaam 'Mie Tracteur' nog steeds al lachend herhaald: "Waren we maar nooit naar de Luyckx geweest...!" Het gaf mijn leven een hele ommekeer waarvoor ik nog steeds uiterst dankbaar ben... 20-01-2012
Met totaal geen achtergrond of enige vorm van binding met het boerenleven wat dan ook, heb ik 25 jaar geleden het geluk gehad kennis te mogen maken met oude tractoren. Vanaf de aller eerste seconde werd ik totaal overdonderd, zeg maar smoorverliefd op deze knappe oude voertuigen. In alle fierheid mag ik stellen, trotse bezitter te zijn van een Duitse MAN Ackerdiesel C40h en een Italiaanse Landini L25, beiden uit 1956. Als vrouw in een stoere mannenwereld terecht komen, je zou voor minder schrikken, toch voel ik mij daar helemaal thuis. Een dame wordt dan ook aardig nagekeken wanneer zij haar achterwerk prompt neer vleit in een comfortabele tracteurszit. Alsook onvermijdelijk toelaat dat haar kledij maar al te gretig de geur van olie en mazout in zich opneemt… Weg met alle parfums, een nieuwe damesgeur is geboren!
Liefde en trouw aan mijn ‘eigen merken’, is zowaar een publiek geheim dat ik maar al te graag, met een onuitputtelijk enthousiasme in de kijker zet. Waarom een toch wel zeldzame MAN? Was het de zinspeling die mij in 1998 op ondeugende gedachten bracht? Heb er zelf geen verklaring voor, maar deze aankoop was beslist ‘liefde op het eerste gezicht’. Waar ik wel een verklaring voor heb is de aanschaf van mijn tweede tractor, een prachtig mooie Landini. Dat Italiaanse ijzer sprak me zó geweldig aan vanwege het Siciliaanse bloed dat door mijn aderen borrelt. In 2007 werd ik dan ook trotse eigenaar van deze ‘gloeikoptractor’. Dit is een tractor met vooraan een gloeikop, die met gasfles en brander ter hand wordt ‘warm gestookt’ om alzo een vliegwiel aan te gooien, enkel om dit ding te starten. Dé ultieme kick, telkens weer… Ik mag dan ook in alle fierheid stellen, mijn ‘brevet’ voor het starten van deze ‘gloeikoptractor’, in alle eer behaald te hebben…
Zo trek ik het 25de jaar rond met mijn trekkers. Een kleine 1000 km (sinds de komst van De Schuur is dit echter terug geschroefd) per jaar worden afgelegd door beide tractoren, op de MAN of Landini en soms in het gezelschap is van het mooie mobiele Museumpje... Vele evenementen worden bezocht beginnende van april tot oktober. Een steeds wederkerend ritueel : de vele voorbereidingen, de uitmuntende ‘heentrip’, genieten van de vele fijne verwelkomingen van de organisatoren, het opstellen van mijn tractoren, soms ook het mobiele Museumpje, het ultieme treffen zelf, het afbreken van mijn meestal uitgebreide stand, afscheid nemen van de organisatoren, de ‘niet-te-snel-we–geraken-er-wel-thuistrip’, en heerlijk nagenieten van vele foto’s nadien…
Wij beleven ons 25e jaar in de wondere wereld der Oldtimertractoren...
Wat kan het leven mooi zijn, als je je helemaal kan uitleven in iets dat je hartje steeds weer, volledig vult met liefde en passie zoals ik ervaar voor deze ‘oudjes’… Oude tractoren verdienen dan ook met het grootste respect behandeld te worden. Misschien kan uw bezoek op mijn website U bekoren, en U alsnog overtuigen zinvol om te gaan met wel álle Oldtimers, éénder welke soort. Want dat is tenslotte de essentie van de zaak: wij moeten beslist eren wat onze voorvaderen ons hebben achter gelaten. Waarvoor mijn oprechte dank!
Mie Tracteur's bijzonderheden...
Mie' s leukste bezigheid: mensen letterlijk en figuurlijk verwennen door de schoonheid van vroeger...
Mie's beste film: 'Baby's Day Out', komedie over een baby die wordt ontvoerd met een happy end...
Mie's leukste films: oude zwart-wit films van de jaren 1950, waar vooral oude interieurs haar aandacht opslorpen...
Mie's aller leukste films: Laurel en Hardy, Charlie Chaplin en de fratsen van Louis de Funés...
Mie's favoriete eten: als half Belgische-Siciliaanse zijn pasta en zelfgemaakte frietjes, uiteraard haar favorietjes...
Mie's leukste dagelijkse bezigheid: kringwinkels afschuimen...
Mie's beste kledij: daar waar ze goed in zit, maar vooral erg vrouwelijk is...
Mie's leukste spel: het damspel geniet haar voorkeur, maar ook een boek kaarten...
Mie's meest voldane voldoening: een mooie lach op een kindersnoet...
Mie's grootste onrecht in de wereld: al het onrecht tegenover kinderen...
Mie's favoriete kleuren: zwart, grijs, wit en rood...
Mie's slechtste eigenschap: haar koppigheid...
Mie's grootste zorg: onrechtvaardigheid tegenover mensen...
Mie's diepste ontroering: mensen of kinderen met tranen...
Mie's grootste frustratie: oorlog!
Mie's diepste wens: géén oorlog meer...
Mie's favoriete radiozender: uiteraard Radio 2...
Mie's favoriete muziek: jaren 1950 in het algemeen, ook Rat Pack en de Pré Historie op Radio 2...
Mie's favoriete televiesieprogramma's: Huizenjagers, docu's met interieurs, oude films...
Mie's grootste liefde: haar gezin...
Mie' s plezantste bezigheid: haar schuur...
Mie' favoriete speelgoedwinkel: Klavertje 4 te Wuustwezel, Hoogstraten en Kalmthout